Een van mijn meest viscerale herinneringen aan Burghley 2016 – het eerste evenement waarvoor ik ooit persaccreditatie had, en een waar ik zo met veel plezier op terugkijk – is hoe goddeloos de regen was op zaterdag. Het was je haar/top/handschoenen/notebook uitwringen, wat natuurlijk precies is wat je wilt als je naar de grootste hekken ter wereld galoppeert. Maar eventers zijn niets anders dan stoer (krankzinnig?) En dus verliet iedereen die startbox met grimmige vastberadenheid en de wedstrijdgezichten stevig op hun plaats. Een van die concurrenten? Elisa Wallacedie de hele ronde documenteerde met Gewoon onbetaalbaar op haar hatcam. Ga eventing!